Klock (Tiet)
Dit Woort hett noch annere Bedüden: Düsse Artikel beschrivt dat Warktüüg to’n Tiedmeten, för anner Bedüden kiek bi Klock.
De Klock, besunners westföölsch ook Uhr (westmönsterl. ook Ühr, oostwestf. I(u)wer oder Öbber)[1][2] is een Warktüüch, datt een de Tiet aflesen kann. Freuger güng dat blots över de Klocken vun de Karken. De harrn för jede Stünn eenmol bimmelt. Un denn wüssen de Lü, wo laat dat weer.
Dat gifft veele ünnerscheedlich Konstrukschoonen för Klocken, t.B.
- de Waterklock, bi de Water ut een Ketel dröppt
- de groten Klocken an den Karktoorn, wat de ersten weern, de mit een Pendel werkt harrn,
- de Taschenklock, de vun den Nörnberger Peter Henlein baut weer
- de Chronometer, wat een Klock is, de besünners nipp un nau geiht
- de Armbandklock, de een an den Arm dragen kann
- de Quarzklock, de een Quarz hett, de swingen deit
- de Funkklock, de sick sülvens stellen deit.
- de Atomklock, de dat Swingen vun Cäsium-Atomen utnütt un de nauste is
Nawiese[ännern | Bornkood ännern]
- ↑ Ūre, WWb: Digitale Uutgave in’n Wöördebooknett van den Trier Center for Digital Humanities, afropen den 27.06.2024, In: Westfälisches Wörterbuch (WWb) 5, bearbeed van , Kolumn 1091. Heruutgeven van de Kommission für Mundart- und Namenforschung van den Landschaftsverband Westfalen-Lippe. Kiel/Hamborg: Wachholtz Verlag . ISBN 978-3-529-04610-0 (hoogdüütsch)
- ↑ Klock is up Platt fakener as Uhr. Ofschoonst ook begäng, find sik dat Woord nich velen Wöörböker, ook wenn dat een oold middelsassisch Woord is (uut latiensch hora worde ūre, wat dat Hoogdüütsche uut’n Nedderdüütschen övernomen het) Vgl. Digitales Wörterbuch Niederdeutsch (dwn): Uhr